BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS »

Saturday, May 30, 2009

PAMAMAALAM



Nais ko lang ibahagi, ang isang bahagi ng buhay ko nung panahong Badik pa ako sa isang tao na minahal ko, isang lumang tao, lumang kwento ng parte ng buhay ko......Naisulat ko na ito nuon pa man sa nakahiligan kong sulatan, ang mahal kong de-spring notebook na malapad...sana po'y magustuhan nio..

Many years pass by, why are you still on my heart and mind? Why am i still searching foryou? Is it because after all, i still love you? Why did you leave me without saying goodbye? Why did you let me go without asking why? Does your heart love someone else? And your love for me was gone? Why do this heart of mine still cry for you? And my mind always dreamin, that someday you will comeback to me, and you'll ask me, that your heart still love me. I know its hard to believe that your gone.....but if you're love for me was gone...Then, i'll be the one to say goodbye...! Even if i know, its hard for me to forget you. And even if my heart will break into pieces, I will still say the word...GOODBYE....(In tagalog PAALAM)

Ganun talaga buhay, walang hello's na hindi magtatapos sa bye...Lahat naman tayo nagmamahal, nagmahal at magmamahal. Anuman ang pinagsimulan alam din nating darating ang isang araw, oras, minuto, segundo maaring isa ang magpaalam, iba't - ibang dahilan iba't- ibang pamamaraan pero sa isang salitang PAALAM mahirap, masakit, lalo pa at masyado nang mahaba ang inyong pinagsamahan, subali't, datapwat, marahil ay talaga ngang ganun ang buhay minsan kahit ayaw mo pa, kailangan ng bitiwan, dahil mas nakakasakal naman kung hawak mo nga ang kamay pero hindi naman ang puso at isipan, saka mo lang malalaman na nagmahal ka na pala kapag nasaktan ka, dahil kung di ka masasaktan tiyak di mo cia minahal.....

Di bale, wala rin naman nagpapaalam na walng bagong darating sa buhay, kung ang isang PAALAM ay masakit, tiyak namang may isang panibagong hello na darating upang muli ang sakit ay maibsan at mapawi ng isang ngiti at isang panibagong kwento ng buhay....

With this letter i always listen with the song "Theres no easy way to break somebody heart" by: James Ingram...try nio po, its a good song. and the other one is "Hello" by: Lionel Richie....

Friday, May 29, 2009

Bakit Kaya?

Sabi ko dati subukan ko lang, akalaing mawili ako, kahit wala pang nagbabasa eh ano lang? Trip ko, masama namang sila lang may karapatang magtrip? Ano ba pinagkaiba ng keyboard ko sa keyboard nila at ng mouse ko sa mouse nila, hehehe pero ciempre alam ko naman yun, na magkaiba ang specs ng cpu ko at ng kanila...

Pero matanong ko lang bakit kaya ang sarap ngang magsulat? Yun bang tipong mentras tumatagal at mentras lumalaon eh ba naman, nakakatipa ko ng ibat-ibang kwento kahit di naman nagiicip hehehe, wala ata akong icip, o sadyang wala lang talaga kong maicip, pano ba namn hanggang ngayon di ko malaman kung pano pinaglalagayan ng mga gadget achuachuachu 'tong lekat na blog na 'to....Weeeeh, pero cia!!! cgeh pa rin ang bruha kong mga daliri at may laman kong icipkuno, pero ciempre kung ano lang nasa puso ko yun ang sinusulat ayoko ngang magicip ng magicip ng mga kwentong may makwento lang..., kasi ba namn wala naman nagbabasa ng blog ko eh ako lang hehehe...minsan may naliligaw, buti na nga lang naligaw cila kundi baka nagiisa pa rin ako hanggang ngayon, huhuhuhu...

In fairness naman sa mga mahuhusay na manunulat ng blogger, abay akalain mo yun?!! Pambihira..eh kagagaling magsipag sulat, mga manlilikha bah!, naku special mention lang pohhh, lalo na si mike avenue trip kong basahin ang blog nia kakatuwa kasi may aral na, masaya pa, may sense pa kahit di nga me nagsusulat eh namamasyal na lang ako actually po kaya lang ako nagawi samundong ito dahil sa isang lumang kakilala ko na bahagi rin ng mga lumang kwento ng buhay ko hehehe!!!!...peace...... an_indecent_mind, kaya ayun sinubukan ko lang kasi ang dami kong nabasa pang iba tulad ni silip at ni manilenya, mga taong kahuhusay eh....

Bakit kaya noh? sarap lang magbasa pero di namn sa nakikigaya, (di daw kaya pala eto at nakisali na rin ako).
Kasi naalala ko lang since 1996 up o 2001 nakakailang notebook na kong de-spring na malapad para lang magsulat kagagahan ko at ka-eng-engan na nagcocomputer namn araw-araw aba'y may mundo pa lang ganito o cia., wala naman pong masama kung makibahagi at makisalamuha ako di ba?

Matsala na lng sa mga taong naliligaw sa mga tinipa kong salita at kwentong aking nagawa....at sa mga kwento niong nilikha na aking nabasa at nakakatuwa..maaaring ang isa sa mga yun ang naging dahilan kung bakit kaya ako'y nakilikha na rin sa mundo ng blagging na ito....

Sunday, May 10, 2009

"Paano Bang Gamutin ang Sugatang Puso"


Ang puso ang lalagyan ng lahat ng emosyon ng bawat indibidwal, galit, pangungulila, pagdaramdam, minsan masaya, minsan malungkot, perosa lahat ang dahilan lang ay ang tinatawag nilang mahiwagang.....

....PAGMAMAHAL...

Masarap magmahal hindi lang yung pagibig na laan para sa
dalawang tao lang kundi para sa lahat ng naging makahulugang sa ating buhay.
Ang puso nahahati sa iba't-ibang bahagi na laan natin para sa bawat
minahal natin sa buhay, parang ako bawat bahagi nito may pangalang
nakaukit, ciempre pinakamalaki yungbahagi ng sa nanay ko, pero di
pa rin naiwasan eh may isang pangalan ng bahagi nito ang nagiwan ng
pilat ng sugat sa puso ko, isang pangalang matagal kong inalagaan pero
worhty naman kasi di man kami nag-work out nuon alam ko may laan
para sa akin, dahil ngayon may bago na ulit na nagukit ng pangalan nia
sa bahagi ng puso ko, i'm glad that i found him kung pano saka ko na lng
ulit ibabahagi sa inyo, pero wala daw sugat na di naghihilom sa paglipas
ng panahon subalit ang pilat nanaiiwan nito pag nanasasaling masakit
pa rin., cguro dahil cia yung dahilan ng lahat kung ano ko ngayon.
Cia, yung isang bahagi ng puso ko na hanggang ngayon hindi ko cgurado
kung magaling na nga ba?...Hopefully sana nga kasi wala nakong nadara
mang galit para sa kanya eh, pero sad to say i'm not yet prepare to see
him again, san ka man naroroon, alam ko balang araw tuluyang mawa
wala ang pilat na nagmula sa puso kong sinugatan mo......
I can't believe what i just heard
Could it be true
Are you a guy i thought i knew
The one who promised me his love
Where did it go
Those anybody ever know
How do you heal a broken heart
That feels like it will never beat this much again
Oh no
I just can't let go
How do you heal a broken heart
That feels like it will never beat this much again
Oh no
Tonight I'll hold what could be right
Tomorrow I'll pretend to let you go
And were you ever what you seemed
Or was i a fool who fell in love
With her own dream
And now you say you want to leave
Start a new life today
Those word i thought you'd never say
How do you heal a broken heart
That feels like it will never beat this much again
Oh no
I just can't let go
How do you heal a broken heart
That feeld like it will never beat this much again
Oh no
Tonight I'll hold what could be right
Tomorrow I'll pretend to
Find and put it all behind me
Wake and find that i have finally found
A new life
In my soul
And find that i know how to let you go
You go
How do you heal a broken heart
That feels like it will never beat this much again
Oh no
I just can't let go
How do you heal a broken heart
That feels like it will never beat this much again
Oh no
Tonight I'll hold what could be right
Tomorrow I'll pretend to
Wake and put it all behind me
And find that i know how to let you go.....

Ikaw ang Lahat sa Akin



Araw mo po ngayon, alam ko po sa inaraw-araw ng buhay ko nandiyan ka palagi mula pa nuon hanggang ngayon, sanay ka na sa akin we're being closed not just being mother-daughter pero higit sa lahat mag best friend tayo, magkapatid, magkatropa....At di ako palaging magsasawa sa iyong sabihin na salamat dahil kaw yung binigay nia sa akin para maging ina ko, salamat sa pagmamahal mo, salamat sa lahat-lahat at NEVER ko din pag-sasawaang sabihin sa iyo na mahal na mahal kita..kahit na ba halos araw-araw mo yang nababasa sa txt ko, naririnig sa tawag ko alam ko po walang kasing wagas na pagmamahal at pag ibig ang meron ka para sa akin.

Taon-taon kong binabalikan kung pano mo kami naitaguyod sa lahat ng mga
pangangailangan namin. Imagine we're 4 pero good thing is eto kami malalaki
na matatanda na rin, lumaki ako sa probincia pero di ka marunong magbukid
dati pa nga di kami marunong kumain ng gulay, lalo na kapg mga talbos-talbos,
pero ciempre napagaralan din, I was 5 years old then nun malipat tayo sa prov.
naalala ko pa nun ayoko dun kasi walng koryente, gasera lang, taz tahimik para
bang any moment gusto kong umiyak, gusto kong magalit dahil ang layo nun buhay
natin dati sa buhay natin that time...Perodahil sa nakita kong mong tiyaga at pag
pupursige sa buhay natahimik din ako,di kona po uungkatin pang muli kung bakit
kelangan natin mapadpad sa lugar na yun, kasi alam ko na ang sagot at dahilan.






Those years of my life nandun ka palagi, hanggang sa murang edad ko natuto na rin
akong tumayo sa sarili kong mga paa cno ba magaakalang nuon kakayaninko paa
ang makitinda ng kakanin at gulay, pati ice candy kinareer ko na nun bago pumasok
ng skul at ciempre pag recess..., naalala ko pa nga nun yung 25 cents malaki ko ng kita
yun para ipambaon ko sa next day kung umabot ng piso may pambili na ko ng papel
at iba pang gamit, sa madali't salita nuon pa alam ko hindi na ko naging pabigat sa iyo,
alam ko din hindi mo ko pinabayaan kundi tinuruan mo lang ako kung pano maging
matatag, matibay, tumayo sa sarili at maging responsable sa buhay. Nadala ko yun mula
grade2 hanggang sa mag-college ako...






Minsan ng makita kitang umiiyak, pero di mo na naitago pa kahit alam kong pilit mong
ikinukubli. Tinanong kita sa unang pagkakataon, ano po ang problema.? Di ko na napi
gilan umiyak na rin ako, umamin kang may problema, at alam ko cia na namn ang cmula
ng problema dahil bago ang araw na mkita kitang may luha sa mga mata naramdaman
ko nang may nangyari sa loob ng bahay at sa paligid ko..Cguro nga tahimik ako, cguro
nga wala kayong naging sakit ng ulo sa akin mula nuon maliit pa ko ayon na rin sa sabi mo.
Pero tahimik man ako nagoobserba lang po naman ako, di man ako nagsasalita pero
alam ko pong nakita nio yun sa mga gawa ko..Hanggang sa binuhos mong lahat sa akin,
ang alam kong matagal mo ng kinikimkim, lahat, halos lahat, nakinig lang ako sa iyo at
siniguro kong lahat ay mailalabas mo nagawa ko yun, NAY.... Alam ko po yun na yung
pinakakaantay mo ang magkaron ng karamay, massandalan, at higit sa lahat gusto kong
madama mo nung mga oras na yun kung gano kita kamahal.Yun man ang araw ng kabanatang
cia ay umalis sa atin pero di ko makakalimutan na iyon yung araw na mas lumalim ang
ating bonding sa isat-isa nasa hanggang ngayon hindi alam ng mga kuya ko kung bakit?
Ang hindi nila alam eh ako ang pumapel sa dapat ay sila dahil wala din sila nun sa ating
bahay at maagang nakaipagsapalaran dito sa maynila para mabuhay....





Cguro po kung isa-isahin kong lahat ng pinagdaanan ko kulang sa hirap ng pinagdaanan
mo...Ikaw yung taong di susuko hanggat kaya basta para sa mga anak.., Sabi nila mga
nakakilala sa atin paborito mo daw ako, tulad ng di lang miminsang pinanaghilian ng
kapatid kong bunso..Pero alam ko naman po sa Puso mo di uso ang Paborito
ngkataon lang cguro na mas lumamang na mas nagmana ko ng paguugali
sa iyo. Talagang pinili kong magiging matatag din at siguraduhing lahat
pagsubok sa buhay ko ay mapagtatagumpayan ko..Pero di ko
kaylanman makakalimutan na ang dahilan ay IKAW..






Ako man ang halos tumayong panganay ng pamilya natin, ikalulugod ko po

iyon, Nay..Dahil sa lahat ng yun kaya ako matatag ngayon

kaya nga tropa tayo ngayon at madir ha ako nanenermon sa iyo ngayon.hahaha

Pero alam ko po kahit matagal nakong nagsarili sa buhay nandiyan ka pa rin lagi..

Nakabantay, nakatunghay, nakaagapay, nakaalalay, ng buong puso at

walang kondisyong pagmamahal.....at ang mga kapatid kong pasaway alam nio

din po ang ako minsan nagagalit kunwari pero wag ka isang tawag lang nila sa

akin nagkukumahog na ko sa pag-aalala, ciempre tulad mo...

Basta we're the best friend, best buddy, and of course best duet singer hehehe..

Nanay ko talaga, ma-emote pero walang katulad san panig man ako ng mundo mapunta.





I love you always until the last breath of my life., dahil IKAW ANG LAHAT SA AKIN....