FIRST

"Hinanap kita dahil sa kawalan mo sa aking buhay ngunit ika'y di ko nasumpungan, nang ika'y muling matagpuan, meron ng nagpupuno sa iyong naging kawalan"

Walong taon na ang lumipas ni minsan di ko inakalang muli pa kitang matatagpuan, makikita o makakausap. Yah, i'm glad, nakita rin kita. Nalaman ko kung ano ang kalagayn mo ngayon, kung ano estado mo ngayon kahit alam ko naman nuon pa na may mararating ka sa buhay. Sino nga bang magaakala na sa loob ng halos 15 taon kong pagharap-sa computer sa inaraw-araw na ginawa ni Bro eh, ni minsan di ko naisipan nuon na hanapin ka sa paraang ito. Pano ang gawa ko lang nuon kung anong reports lang kelangan kong gawin yun lang gagawin ko, kung anong dapat lang eemail at sagutin sa email yun lang ginagawa, wala akong tiyagang mag frendster o kung anu-ano pa man nuon. Sabi ko kasi may paraan naman para mahanap kita. Alam ko naman puntahan bahay nio, alam ko naman ang address nio. Yah, pinuntahan kita nun time na galing ako ng japan, pero sad to say sabi nung napagtanungan ko wala na daw kayo dun, medyo na sad ako pero di pa rin ako tumigil actually may exam nun ng BFP dahil na iisang rehiyon na yung lugar natin aba eh nakisali ako kasi jan gaganapin sa malapit sa lugar, ciempre sinadya ko ulit bahay nio. Pero di pa rin talaga kita nakita eh, nagpunta pa ko dun sa lugar kung san alam kong madalas kayong tumambay nuon pero wala ka pa rin. Pero di bale worth it pasado naman ako sa exam. Ayun hanggang ngayon credentials kolang cia kasi dipa ko nagwork kahit minsan sa gov't. eh puro private company. Until i'll go again in the other country nun umuwi ako ulit, pumunta ulit ako sa tapat ng bahay nio, di ko lang sinabi ito sa iyo, pero nakita kita yun nga lang may kasama ka nun, di ko na inalam pa kung sino cia basta i found out dun pa rin pala kayo nakatira.

Hanggang sa napagod na ata ako kasi para naman akong tanga di ba? hanap-ng hanap sa wala, umaasa ba ko o ewan ko ba? Basta ang alam ko lang nuon basta na lang huminto ang komunikasyon natin sa isat-isa at kung kelan mas marami ng paraan sa makabagong techki para sa communication saka naman di magtagpo ang landas natin...

Napagod din ako sa wakas, una kitang minahal, oo, una kitang BF - oo, una kitang halik - o cia, oo na nga...Kaso, di yata ikaw ang last ko kasi di na tayo muling magtagpo eh...Sabi ko na lang siguro nga di talaga. Until, dumating cia sa buhay ko wala naman siguro masama kung kalimutan na kita di ba? Yung pagmamahal ko sa iyo yun na yun, di na mababago pa yun..Pero ciempre iba na ngayon.

After i accept him, a year natagpuan naman kita.., saan? dito sa mga mundo ng neto, Waaaaahhhhhhh, status mo, married at may anak ka na????. (huhuhuhu...iiyak ba ko ano ba mararamdaman ko ano? ano? nalito ko dun ah, nabigla ako.) So, ayun na hi, hello, musta, balita, kwento dito, kwento dun achuachuachu, blah, blah,blah.....At the end, eto masaya ka na, nakikita ko naman sa iyo eh, kasi di ka magsisiskap ng mabuti kung di mo sila mahal at Hoi, wag mong sabihing biglaan lang kasi juntis, di mo yan lalagyan ng laman sa tiyan kung di mo mahal noh... Wag ka magalala di ako bitter, medyo naiinggit lang ako sa kanya nun una kong makita kayo sa larawan....hehehe...(charing)!!! Pero nakarecover na ko sa pagkabigla na ayun nga taken ka na..Asus, pero honestly i'm glad for you, kasi natagpuan din kita siguro masyado lang akong nagtuon pansin nuon sa pangrap ko that my first will also be my last. Hindi pala ganun sa pag-ibig nakalimutan ko, tlaga naman noh, wlang matalinong tao sa pagmamahal.

Ngayon, eto na ko mahal na mahal ko na cia..at masaya na ko sa kanya anumang hungkag sa puso ko nuon para sa iyo napunan na nia..at ikaw alam ko naman dinadaan mo lang ako sa kalokohan mo pag nagkakausap tayo kasi alam mong pikonin ako pero alam ko, seryoso ka rin naman pag dating sa pamilya mo...Basta ninang ako sa next baby mo...hehehe...Salamat sa pagiging una mo sa buhay ko, dahil alam kong marami kang naitulong sa akin bilang inspirasyon ko..Salamat dahil magkaibigan tayo ngayon. Salamt my first..


"We all born for love ...It is the principle of existence and its only end..."
Benjamin Disraeli